ایران – فارسی
1. مشاوره و معاینه
دندانپزشک سابقه دندانپزشکی و پزشکیتان را بررسی می‌کند، به تصویری روشن از انتظاراتتان می‌رسد و گزینه‌های درمانی مختلف را برایتان توضیح می‌دهد.
2. ارزیابی بالینی و برنامه‌ریزی
دندانپزشک ارزیابی بالینی کاملی را انجام می‌دهد.
کسانی واجد شرایط درمان مبتنی بر ایمپلنت هستند که استخوان سالمشان از حجم کافی برای نگه داشتن ایمپلنت برخوردار باشد. عکس‌های رادیوگرافی و اسکن‌های CBCT کیفیت و حجم استخوان را نشان می‌دهند. در صورت ناکافی بودن استخوان، می‌توان از گزینه‌های موجود برای استخوان‌سازی استفاده کرد.
3. کشیدن دندان (در صورت نیاز)
دندان‌های درمان‌ناپذیر باید، تحت بی‌حسی موضعی، کشیده شوند.
برای حفظ ابعاد طبیعی، ممکن است نیاز به استخوان‌سازی در ناحیه دندان کشیده‌شده داشته باشید.
البته، حفره‌ای که پس از کشیدن دندان ایجاد می‌شود، برای التیام، به زمان نیاز دارد. مدت زمان لازم برای التیام این حفره، بسته به شرایط شخص، متفاوت است و ممکن است چند ماه طول بکشد. ممکن است نخواهید، طی این مدت، جای خالی دندانتان مشخص باشد. در این صورت، می‌توانید از پروتزهای آکرلیک موقتی استفاده کنید که به دندان‌های مجاور چفت می‌شوند.
در روزهای بعد از عمل، فقط مجاز به خوردن غذاهای نرمی هستید که جویدنشان آسان است و باید از مصرف نوشیدنی‌های الکلی و استعمال سیگار نیز خودداری کنید. دندانپزشک دستورالعمل‌های دقیقی را درباره بایدها و نبایدهای این مرحله و طول دوره رعایت آن‌ها در اختیارتان قرار خواهد داد.
4. جراحی ایمپلنت
پزشکتان، برای جاگذاری ایمپلنت، لثه‌تان را شکاف می‌دهد و، با کمک مته، مسیری را، برای کاشت ایمپلنت دندانی، ایجاد می‌کند. در ادامه، ایمپلنت در استخوان جاگذاری می‌شود. این فرایند را می‌توان تحت بی‌حسی موضعی انجام داد. اما، در برخی موارد، بیمار ممکن است نیاز به سطحی عمیق‌تر از بی‌هوشی داشته باشد.
دندانپزشک هیلینگ اباتمنت را روی ایمپلنت قرار می‌دهد. این قطعه به لثه‌تان کمک می‌کند تا، طی فرایند التیام، به شکل مطلوب دست پیدا کند.
در این مرحله، جای دندان کشیده‌شده‌تان همچنان خالی و مشخص خواهد بود. اگر خودتان یا دندانپزشکتان تصمیم به استفاده از دندان‌های موقت بگیرید، بسته به محل و اندازه جای خالی، ممکن است نیاز به تاج یا بریج اکرلیک موقت داشته باشید. بریج‌های موقت را می‌توانید به دندان های طبیعی همجوار متصل کنید.
بلافاصله پس از جراحی، دندانپزشک دستورالعمل‌های دقیقی را درباره بایدها و نبایدهای این مرحله در اختیارتان می‌گذارد. برای مثال:
- پدهای خنک‌کننده را روی ناحیه مد نظر در خارج از دهانتان بگذارید. این کار مانع از خونریزی و تورم این ناحیه می‌شود.
- از خوردن خوراکی‌ها و نوشیدنی‌های گرم بپرهیزید زیرا گرما ممکن است سبب خونریزی ناخواسته در ناحیه جراحی شود. بهتر است غذا و نوشیدنی‌ها را به صورت سرد مصرف کنید.
- از جویدن مستقیم غذا در محل ایمپلنت خودداری کنید.
- داروهای تجویزی را طبق توصیه پزشک مصرف کنید.
- هنگام استفاده از دهان‌شویه مراقب باشید و مسواک را نیز فقط به آرامی روی بخش‌های پیرامون ناحیه مد نظر بکشید.
التیام استخوان و بافت‌های نرم اطراف ایمپلنت زمان‌بر است. زمان لازم برای التیام به برنامه درمانی شما بستگی دارد و بین ۲ تا ۹ ماه متغیر است.
طی فرایند التیام، فقط مجاز به خوردن غذاهای نرمی هستید که جویدنشان آسان است و باید از مصرف نوشیدنی‌های الکلی و استعمال سیگار نیز پرهیز کنید. دندانپزشک دستورالعمل‌های دقیقی را درباره بایدها و نبایدها و طول دوره رعایت آن‌ها در اختیارتان قرار خواهد داد.
5. معاینه پس از جراحی و کشیدن بخیه
تقریباً دو هفته بعد از جراحی، به دندانپزشک مراجعه می‌کنید تا ناحیه جراحی بررسی و بخیه کشیده شود.
6. قالب‌گیری و ساخت پروتز ترمیمی
پس از التیام کامل ناحیه جاگذاری ایمپلنت، نوبت به اجرای مرحله ترمیمی درمان می‌رسد. این مرحله معمولاً با همکاری دندانپزشک و لابراتوار دندانپزشکی انجام می‌شود.
دندانپزشک قالب ایمپلنت را می‌گیرد و، همراه با اطلاعات لازم درباره محل قرارگیری ایمپلنت، در اختیار لابراتوار قرار می‌دهد. برای قالب‌گیری، باید سینی مخصوصی را که با مواد قالب‌گیری پر شده است گاز بگیرید. در این مرحله، دندانپزشک گرادیان رنگ دندانتان را انتخاب می‌کند تا پروتز ترمیمی با دندان‌های همجوار هماهنگ باشد.
قالب به‌دست‌آمده معیار اصلی لابراتوار دندانپزشکی برای تولید پروتزی درمانی است که، از نظر شکل، اندازه و رنگ، دقیقاً شبیه به دندان کشیده‌شده است.
7. جاگذاری پروتز ترمیمی
پس از آماده شدن پروتز ترمیمی نهایی، دندانپزشک آن را روی ایمپلنت یا ایمپلنت‌های مد نظر جاگذاری می‌کند و تنظیمات لازم را انجام می‌دهد تا دندان‌های فک بالا و پایین به راحتی روی یکدیگر قرار بگیرند و عملکرد و زیبایی مدنظرتان را داشته باشند.
از این پس، می‌توانید بار دیگر به صورت طبیعی غذا بخورید، لبخند بزنید و بخندید.